اینم واسه عشقم.که قولش یادش نره. ای همه وجود من ---------------- نبود تو نبود من
عشق من!
اکنون که به دیار عشق حقیقی سفر کرده ای و تو را در کنار خود نمی بینم
جای خالی ات پهنه وجودم را چنگ می زند
حالا که نیستی نبودنت بودنت را به رخ می کشاند;
احساس درونم را به نجوای التماس هر لحظه می برد و با خود زمزمه توبه سر می دهد
و گویی تقاص قدر حضورت را نداستن را از من می ستاند
عشق من!
اکنون که با نبودنت آتش عشقم را شعله ور تر کرده ای، در این میان تداعی تصاویر خاطرات لحظه لحظه های بودن در کنار تو، نفسی دوباره برای وجود خسته و آزرده من است
آری!
حالا نیک می دانم که بودنت ارزش خدایی دارد برای پرستش وجودت
عشق من!
اگرچه انتظارم این بود که با تو به دیار عشق سفر کنم
�مگر قول ندادی مرا با لباس سپید عروسیمان با خود ببری.
��مگر قول ندادی مرا با لباس سپید عروسیمان با خود ببری.
��مگر قول ندادی مرا با لباس سپید عروسیمان با خود ببری.
عشق من!�
تو برکتی و تو صفایی و روحی به زندگی من، تو را می ستایم
همچون زمان هایی که از من می پرسیدی که به چه میزان دوستت دارم و من می گفتم که یک دانه از خدا کمتر!
تو را دوست دارم و قلبم را برای تپیدن دوباره در حضورت دلداری می دهم
هر لحظه انتظار آمدنت را خواهم داشت
تا به محض فرود دوباره ات بر قلبم، تو را در آغوش محبت کشانم و در هم آغوشی ات رقص مستانه خود را به رخ آسمانیان کشانم
ای همه وجود من ........................... نبود تو نبود من
شنبه 7 اسفند 1389 - 6:43:31 AM